Wat een week!

Wel, niet, wel, niet, toch maar wel of toch maar niet? Hoort dit persoonlijke verhaal thuis in een semi politieke blog? Nee! Of, toch juist wel? U leest dit, het antwoord is dus dat ‘ja’ de discussie uiteindelijk gewonnen heeft.

Afgelopen week was een hectische. Of misschien is dat ietwat onderdreven. De campagne is hectisch. De afgelopen week was een tornado.

Wat de doorslag gaf om hierover te schrijven? Daar kom ik later op terug.

De week begint, zoals altijd, met het doornemen van mijn agenda. Mijn werkdagen, piketdagen, campagnedagen, fractieoverleg, raadsvergadering of bezichtigingen. (zie kader)

Het valt mee. Maandag, dinsdag en woensdag werken, maandag piket, dinsdag overleg en aansluitend fractieoverleg of overleg met Jan Verbeek, woensdag komt Peter Schilthuizen om me te interviewen voor een verkiezingskrant. Een gaaf initiatief dat precies aansluit bij één van de redenen om me verkiesbaar te stellen: meer aansluiting tussen straat en politiek. Donderdag niets, vrijdagochtend naar Monkeytown met de kids en ’s avonds mijn eerste debat. Het VEDJ debat. Leuk!

Het liep anders.

Zondag belde ik mijn schoonmoeder. (nee, ik heb er niet zo een als uit de sprookjes) Ik had een spontaan bezoek ingepland bij een oom die 50 werd. ‘Nee, ga maar niet. Het gaat niet goed met oma Lies.’ Dit bericht kwam niet onverwacht. Een kwartier later belde mijn schoonmoeder terug. ‘Opa is opgenomen in het ziekenhuis. De thuishulp heeft hem gevonden, hij is naar het ziekenhuis gebracht. Hij heeft waarschijnlijk nog maar 24 uur te leven.’ Ik merk dat ik verstijf. Wat? Hoe? 24 uur? Hij deed afgelopen week nog zelf zijn boodschappen.

We hangen op. Ik maak Gert Jan wakker. Hij heeft nachtdienst gehad maar na even schudden wordt hij toch wakker. Kort geef ik een samenvatting. Hij stapt direct uit bed. “We gaan nu naar Meppel.” Het is speciaal in het ziekenhuis. We kunnen met opa praten. Hij is helder. Moet lachen om de fratsen van onze 1-jarige dochter die over de benen van haar oudopaatje duikelt. Oma Lies ligt hemelsbreed 50 meter verder. Ze is het afgelopen half jaar dement geworden dus ze mogen/kunnen niet samen liggen.

Het is emotioneel, heftig een achtbaan.

Maandagochtend besluit ik te gaan werken. Mijn agenda te volgen. Dit houd ik welgeteld vol tot 5 uur. ’s Avonds neemt een collega mijn piket over.

Wij zitten naast de telefoon. Te wachten.  ’s Nacht krijgen we een bericht. Oma Lies is overleden. Over het lijden heen. Het wordt opa nog verteld. ‘Fijn.’ Zegt hij. Dan zakt hij zelf weg. Zijn lichaam vecht nog tot half elf ’s avonds. Door heen en weer te smsen blijven we erbij. ‘Hij wordt rustiger’ ‘Hij zakt nu echt weg’ ‘Zijn handen worden blauw’ en dan het telefoontje.

Van mijn agenda is inmiddels niets meer over. Ik ben niet gaan werken en heb ook  avondafspraken afgezegd.

Ik heb contact met mijn werk, met het CDA. We besluiten alle activiteiten naar een minimum terug te zetten. Gelukkig zijn de meeste blogs al geschreven en hoeven die alleen geplaatst te worden.

Woensdagavond komt Peter Schilthuizen langs. De verkiezingskrant is een te betrokken initiatief om zomaar ter zijde te schuiven. Monkeytown gaan we doen maar is geen succes. Het is enorm druk en de ukkies hebben de afgelopen week genoeg voor hun kiezen gekregen. Na anderhalf uur gaan we alweer. En dan het VEDJ debat. Wel doen, niet doen?
De voor en tegens worden op de weegschaal gelegd. Het is een duodebat dus mocht het mij aan scherpte ontbreken dan kan ik altijd terugvallen op de brede kennis van Marc Lansink.

Glimlach opgeplakt en met een vol hoofd. Voor ik het gemeentehuis inloop zet ik de knop om. Zo gaat dat. Je doet iets of je doet het niet.

Het is een redelijk informeel debat. Er wordt veel gelachen, er worden wenkbrauwen gefronst en echt scherp inhoudelijk wordt het niet. 

'Keurig' zegt die meneer ;) en de bedels
kennen we natuurlijk van de campagneblog

Op een zeker moment wordt er een vraag gesteld. ‘Wie hier is er eigenlijk burger.’ Enthousiast steek ik mijn hand in de lucht en met mij ook andere kandidaten of huidige raadsleden. Het is niet het doel van de vraag. Natuurlijk snappen we dat. Maar het stellen van de vraag is het begin van de afstand tussen politiek en straat. Die zou er niet moeten zijn. Ik wil graag volksvertegenwoordiger zijn omdat ik ‘volk’ ben. Het gaat om mijn straat, mijn dorp!

Uiteindelijk is dat doorslaggevend geweest voor het schrijven van deze blog. Ja, ik wil de gemeenteraad in. Met alle hectiek die daarbij komt kijken. Maar ik ben ook maar ‘gewoon volk’. Met mijn dagelijkse sores. Soms iets meer, gelukkig meestal iets minder.

Dinsdag hebben we opa en oma Lies begraven. Hoe mooi is dat, twee kisten in de kerk. Samen.

Het verborgen dorp, Oud Verlaat

‘Is dit het?’ Nee. ‘Zijn het die huizen daar?’ 'Nee. Is het dat stukje dan?' 'Neehee, het is daar.' ‘Oh, en hoort dat er dan ook bij?' 'Nee!'

Het is zondagmiddag en we fietsen. We fietsen met de wind in de rug door Zuidplas.

Ik heb al eerder aangegeven dat ik het liefst alle ruim 40000 inwoners van Zuidplas vertegenwoordig. Natuurlijk ga ik pas in de richting komen als ik de dorpen op zijn minst weet te liggen.

'Het is daar.'

'Hoort dat er dan ook bij?

Oud Verlaat interesseert en intrigeert me.

Ik ben geboren in Holkerveen. Een ieniemiene dorpje op de veluwe. Ergens tussen Amersfoort en Nijkerk. Wij (tot mijn verhuizing hoorde ik daar ook bij, bij dat 'wij') Holkerveenders zijn trots. Dus ook al liggen we tegen Nijkerkerveen aan, hebben we hetzelfde postcode gebied en zijn we voor de rest van de wereld allemaal  ‘Veenders’ op onze post (snailmail) zetten we bij afzender trots Holkerveen.

Er zijn flink wat overeenkomsten tussen Oud Verlaat en Holkerveen. Kijk maar mee:

	Oud Verlaat	Holkerveen
Inwoners	360 (2009)	400 (toen ik verhuisde)
Natuur	Omgeven door water, dus veel	Omgeven door weilanden, dus veel
	Buurtschap genoemd maar eigenlijk een klein dorpje	Buurtschap genoemd maar eigenlijk een klein dorpje
	Valt ‘onder’ Zevenhuizen Moerkapelle	Valt ‘onder’ Nijkerkerveen
	Inwoners noemen het lekker Oud Verlaat	Inwoners noemen het lekker Holkerveen

Helaas heeft de basisschool Rehobothschool in Holkerveen het niet gered. De Nessevliet in Oud Verlaat staat er keurig bij.

 

Trekpleister

Het is duidelijk dat de natuur in Oud Verlaat een natuurrijke trekpleister is. Op deze mooie zondagmiddag zit het terrasje bij het plaatselijke café www.cafeoudverlaat.nl dan ook vol. Van cafe de Oude Deel in Holkerveen kan ik geen foto’s vinden. Zover ik kan zien worden er nog steeds bingo avonden georganiseerd maar of het nog een buurtkroeg is?

In Holkerveen wonen veel ondernemers; boeren, bedrijven, poeliers. Heel veel drukke mensen, harde werkers. Het werkloosheidpercentage in Oud Verlaat is laag.

Tot slot nog een plaatje van de natuur. Heerlijk om op een zonnige zondagmiddag door te fietsen. 

Grappig hoe je 100 kilometer kunt verhuizen en toch een beetje thuiskomt. 

Mooi detail: van de 17 mensen die ik goedemiddag groette, waren er 16 die enthousiast teruggroetten. Van de andere meneer vraag ik me stevig af of hij me wel hoorde, dus die kan ik niet echt iets kwalijk nemen.

Samengevat

Het zijn leuke straatjes, een buurtschap dat eigenlijk een dorp is. En ondanks dat het misschien niet het grootste deel van Zuidplas is, meer dan de moeite waard om te vertegenwoordigen. 

Ik hoop dan ook nog veel Oud Verlaat inwoners te spreken. Ben beniewd of zij het dorp net zo positief (be)leven als ik dat deed.

Tot snel!

Ook een leuke actieve site: http://oudverlaat.nl/Wordpress/

Campagne

(NOG 25)

Eén van mijn favoriete series is ‘The good wife’. Alicia Florrick, een vrouwelijke advocate, kaliber stoer en onaantastbaar, die dan stiekem toch wel weer heel kwetsbaar is. Ze is getrouwd met de gouverneur Peter. En dan komt het leukste aan de serie. ‘Eli’. Eli is de campagneleider van Peter.

Hij is inventief, snel en denkt altijd zes stappen vooruit.

Eenzelfde rol heeft Kasper in ‘Borgen’. Heerlijk om met een flinke bak thee en pure chocolade met nootjes om de bank weg te zakken voor 40 minuten vermaak.

Aanraders! Zeker voor ‘communicatie mensen’. Leuk tijdsbesteding.

Waarom ik over mijn voorkeur voor bovenstaande series begin?

Met mijn communicatie achtergrond is de campagnetijd die we ingaan meer dan interessant. Ik steek nog net niet mijn hand op om me aan te melden maar laat wel direct mijn enthousiasme blijken.

Het is november 2013 en achter de schermen beginnen de activiteiten.

Campagneleider Dick van de Poort is enthousiast. Heel enthousiast. Al na de eerste week heb ik zo’n 25 mailtjes en het eerste overleg is gepland. Ik zal u niet vermoeien met campagnebudget maar het miljoen dat de Florrickjes ter beschikking hebben halen we niet helemaal. Zo rond de 0,1% daarvan komt in de buurt. Beperkt budget dus. Een mooie uitdaging.

Folders, flyers, pennen, lolly’s, social media en campagnekleding. Het komt allemaal voorbij. Met als hoofdvraag: ‘Hoe bereiken we de kiezers maar ook de mensen die de afgelopen verkiezingen niet naar de stembus gegaan zijn.’

Gelieg en bedrieg

Manlief schetst: ‘Mensen gaan niet meer stemmen vanwege het gelieg en bedrieg in Den Haag.’ Ik vraag me af of dat de reden is. Het zal ongetwijfeld met vertrouwen te maken hebben of met gebrek aan kennis over de politiek.

Toch zoeken we onder het genot van oliebollen en appelflappen naar mogelijkheden om potentiele kiezers te bereiken. Er staat de komende vier jaar zoveel op het spel. 16 miljoen, 16 met zes nullen die verdeeld moet worden over domeinen die dichtbij de Nieuwerkerkse, Moordrechtse, Moerkapelse en Zevenhuizer voordeur zijn. Iedere stem is écht belangrijk.

We bukken ons weer over ‘gadgets’. Leuk hoor die toeters en bellen maar we zoeken naar een ‘leuk ding’ in combinatie met inhoud.  Maar met zoveel vrouwen op de lijst mag er ook wel een leuk vrouwen hebbeding zijn. Dus daar is ie dan: Home made en matcht mooi bij campagne kleding.

Definitief kandidaat raadslid

Countdown... nog 27 dagen

‘Goedemorgen Tinet.’ Licht gespannen geef ik de voorzitter van het CDA een hand. Met zijn grijze haren ziet hij eruit alsof hij al behoorlijk wat politieke meters gemaakt heeft. Ook een jongere politieke variant schudt me de hand en stelt zich voor ‘Mark den Hollander’.

Ik ga zitten aan de ovale tafel op de kamer van wethouder Jan Verbeek. Ben benieuwd wat me verteld wordt. Waar zou ik staan op de lijst? Sta ik er wel op? Wat ga ik de komende vier jaar doen? Het schiet nog even door mijn hoofd.

De afgelopen maanden heb ik verschillende gesprekken gehad. Met de voorzitter van de groslijst, de penningmeester, met Gert Will, huidig raadslid. Met Arie Biemond die prachtig woont en me stiekem een beetje verliefd heeft gemaakt op Zevenhuizen. Ik ben van Nieuwerkerk, naar Moordrecht en Zevenhuizen gecrost.

Fingers crossed. Ik hoop dat er niet alleen geroepen is dat ze vernieuwing en vervrouwing willen. Dat ze zien dat het waardevol is om iemand op de lijst te hebben niet denkt met politieke bagage maar die pure ‘burgerinput’ kan leveren.

‘Je staat op de derde plek.’ Wel gehoopt maar verwacht? Nee, ik kijk positief verrast op. De derde plek? Gaaf!

Als er ook tijdens de ledenvergadering geen vragen komen is het definitief. Zo gaan we de verkiezingen in. Met Jan Verbeek als lijsttrekker, Marc Lansink, huidige fractievoorzitter, op twee. En dan ik Tinet de Jonge 31 jaar. Een vrouw, nieuw en net anders dan de rest. Leuk, spannend, interessant. Met een top 8 die samengesteld is uit ervaring en vernieuwing, mannen en vrouwen uit alle dorpen gaan we de strijd aan.

En nu lezen, lezen, lezen. Is er nog wat tijd over? Dan nog even lezen.

CDA dus… en nu?

Hoe kom ik eigenlijk dicht bij die politiek? Je hoort wel dat de politiek dichtbij mensen staat maar is dat ook zo? Met het gastlidschap van het CDA heb ik de eerste stap gezet.

Al snel volgen de boekjes, het actuele nieuws en de ‘brieven van Buma’. Best leuk om een blik achter de schermen te krijgen. Aangezien het me meer om Zuidplas dan om het CDA gaat wil ik meer dan alleen achter de schermen kijken. Hoe?

Het is inmiddels begin 2013 als er een briefje door onze verouderde brievenbus naar binnen rolt. Een heel simpel briefje.  Of we iemand weten die geschikt zou zijn voor het CDA raadslid schap ja/nee? Gert Jan en ik kijken elkaar aan.

‘Ga praten, kijk of het wat voor je is en of je iets voor hen bent.’ Enige seconden verder ben ik overtuigd.
Politiek heeft altijd mijn interesse gehad. Tuurlijk, deels genen. Maar worden genen ook geplaatst in politicologie colleges? Tweede afweging, daar waar in het verleden mijn agenda nog onvoorspelbaar was omdat ik graag kindjes wilde, heb ik inmiddels drie prachtige ukjes gekregen.
Ook weer uit ervaring weet ik dat er iedere week zo’n 15 tot 25 uur richting de raad gaan. Als ook dat matcht met onze gezamenlijke agenda’s zijn de dilemma’s uit de weg geruimd.

Het briefje gaat op de bus en een week later volgt de uitnodiging voor een gesprek.

Belangrijkste vraag tijdens het gesprek is natuurlijk waarom?

Waarom

Allereerst. Binnen een gemeenteraad worden zoveel beslissingen vóór mij genomen. Zeker in de nabije toekomst waarin het takenpakket van de gemeente uitgebreid wordt. Ik wil daar zelf iets over te zeggen hebben. Meebeslissen.

In de tweede plaats zie ik dat er in een tijd van bezuinigingen zoveel meer van inwoners gevraagd wordt. Ze worden meer betrokken en krijgen meer verantwoordelijkheid. Er wordt óver deze mensen beslist. Doordat nog geen 50% van de inwoners van Zuidplas bij de vorige verkiezingen is gaan stemmen, hebben ze ook geen stem. Ik hoop personen te kunnen activeren om zich in te lev(z)en in de gemeentepolitiek en te gaan stemmen. Zo komt er meer betrokkenheid en krijgen inwoners de kans om echt invloed uit te oefenen. Het liefst zou ik zien dat ieder besluit een volledig democratisch besluit is. Met een opkomst van nog geen 50% vraag ik me af hoe representatief de gemeenteraad eigenlijk is.

Tot slot lijkt het me geweldig om besluiten te ontwikkelen die in het voordeel zijn van inwoners van Zuidplas. 

Daarom dus!

En zo begon de weg naar de verkiezingen. Met nog slechts 29 dagen op de teller schrijf ik jullie de komende blog bij over de campagne!

Nog maar 36 dagen tot de verkiezingen... het begint te kriebelen, wordt spannend!

Stemmen?

Al googelend worstel ik me door de afkortingen die ik niet begrijp of die me niet logisch lijken. Al snel wordt duidelijk dat ik niet de enige ben. Zelfs Google begrijpt er soms niets van.

De afgelopen gemeenteraadsverkiezingen ging nog geen 50% van Zuidplas stemmen. Dat vond ik weinig. Erg weinig zelfs. Nu snap ik het wel. Hoe moet je op iets stemmen dat ingewikkeld, onoverzichtelijk en onlogisch is. Je zou toch in drie zinnen moeten zien waar een partij voor staat? Het liefst geen politieke zinnen maar oprechte zinnen? Die iets zeggen over de Bladmos, de Dorpsstraat of de Kratonlaan?

Dat is niet het geval. Helaas.

Naar aanleiding van de woekerhypotheken en andere soortgelijke praktijken is besloten dat handleidingen en contracten zoveel mogelijk in zogenaamde B1 taal geschreven moeten worden. B1 taal houdt in dat de taal voor 95% van de Nederlanders begrijpelijk is.

Het zou mooi zijn als ook gemeentes en gemeenteraden hier in meegingen

De Partijen

PVDA en D66 vallen heel snel af. Uiteindelijk sluit het gedachtegoed van het CDA het best aan bij wat ik verwacht en bij wat mensen van mij mogen verwachten. Gelukkig! Alle voorgaande kiesrondes heb ik op het CDA gestemd. Nu bij een andere partij belanden zou dan ook een verrassing zijn.

Het gedachtegoed? Wat is dat dan? Ingewikkelde woorden, simpele uitleg.

Publieke gerechtigheid     

‘De overheid schept voorwaarden voor burgers om zich te ontwikkelen in een maatschappij. Daarbij overdrijven we niet. Er zijn regels maar het moet geen stortvloed aan regels worden. Mensen hebben zelf verantwoordelijkheid en maken zelf keuzes.’

Solidariteit                        

‘We voelen ons betrokken bij,- en maken keuzes die in het voordeel zijn van ‘  de kwetsbare groepen in ons dorp. Maar investeren ook in mensen die mogelijk maken dat er voor deze kwetsbare groepen gezorgd wordt.’

Gespreide verantwoordelijkheid 

‘Verantwoordelijkheid ligt eerst bij de samenleving en dan pas bij overheid. Vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties spelen hier  ook een belangrijke rol. Logisch eigenlijk want sportverenigingen zien samen met ouders of kinderen voldoende bewegen. Bij kerken is meer informatie over stille armoede dan bij de overheid en thuiszorgmedewerkers komen meer bij mensen binnen dan de sociale dienst.

Rentmeesterschap            

We zorgen voor de aarde en laten deze schoon achter. Dat is eerlijk. Als wij er een zooitje van maken dan hebben onze kindjes daar last van. Als wij cultuur en historie vernietigen is het voor altijd weg. Het mooie hiervan is dat we een voorbeeld zijn. De gewoontes die wij aanleren, nemen de kinderen over.

Al lezend ontdekte ik met terugwerkende kracht dat ik gestemd heb op de partij waar ik achter sta. Nu maar hopen dat meer mensen de boeken induiken op zoek naar standpunten die bij hen passen. Het is een aanname maar ik denk dat mensen die meer van hun gemeente weten, die weten waarom ze op een politieke partij stemmen of überhaupt gaan stemmen, zich betrokken voelen bij de gemeente.

Als er iets is dat we de komende jaren van bezuinigingen nodig hebben, dan zijn het wel betrokken mensen.

Vanuit dat idee wil ik me de komende jaren graag vol energie inzetten in Nieuwerkerk, Moordrecht, Moerkapelle en Zevenhuizen.

Wie het snapt mag het zeggen

Mijn blog is chronologisch. Een deel van de inhoud is achterhaald door actuele kennis. 

Ik snap het. Wat een wirwar van politiek. Hoe meer ik lees hoe minder ik begrijp. Overweldigd door politieke blabla worstel ik door partijprogramma’s. Ik snap dus dat er maar weinig mensen zijn die hier iets van snappen. Dat snap ik.

De bruingespikkelde zespersoonstafel buigt bijna onder het gewicht van de partijprogramma’s van VVD, PVDA, Christenunie, D66 en het CDA.

Niet gehinderd door voorkennis besluit ik kritisch naar mezelf te kijken. Wat verwacht ik van mijn politieke partij?

Wat ik wil, waar ik voor sta.

Ik voel me thuis in Nieuwerkerk en heb weinig klachten over de samenvoeging met Moordrecht, Zevenhuizen en Moerkapelle. Sterker nog, ik houd van dorpjes. Het knusse, de winkelstraatjes en de ‘grote’ kleine verschillen die ieder dorp uniek maken.

Het liefst wil ik een dorpsvertegenwoordiger zijn. Maar met één mond spreken voor ruim 40.000 mensen? Dat is een uitdaging. Dus ik begin bij wat ik ken, wat ik weet, wie ik ben. Natuurlijk wel in combinatie met andere inwoners en combinatie met Zuidplas. Een ouder van een dreumes, een peuter en een kleuter. Een klant, een werkende, een vrijwilliger, een weggebruiker. Een inwoner.

Wat ik belangrijk vind is dat er geen geld weggegooid wordt.

Niet achterover leunen in de fauteuil die overheid of uitkering heet. Maar ook niet zomaar iedereen wegschoppen die daar door omstandigheden terecht gekomen is. Het is maatwerk. Het moet ook maatwerk blijven. Niet iedere werkloze, minder valide of oudere is gelijk. Wat een onzin dat één groep mensen dan wel op één manier behandeld worden. Ik denk trouwens wel dat maatwerk begint in de familie en kennissenkring. Niemand kent een kwetsbaar persoon beter dan de directe omgeving.

Tot slot wil ik de wereld goed achterlaten voor mijn kleintjes die zelf snel groot worden. Zij verdienen net zo’n groen met blauwe wereld als wij hebben.

En hondenpoep. Misschien geen directe rol voor de gemeente. Maar niets is smeriger dan met je kinderwagen, fiets of rollator door een verse flats rijden, dit niet doorhebben en vervolgens met je vieze wielen het schone huis binnenrijden. Of er flink in wegzakken met je profielzolen waarna je met een takje aan de slag moet.

Eigenlijk geen taak voor de gemeente. Zelfs geen extra taak voor de meeste hondenbezitters die de drollen van hun beestjes keurig in de hondenpoepbakken laten verdwijnen. Maar die paar mensen die het, om welke reden dan ook, vertikken om het bruine goedje op te ruimen. Die mensen wil ik toch vriendelijk vragen om hun (die hond kan er niets aan doen) hondenpoep uit te weg te ruimen. Zodat mijn peuter van 3 er niet met zijn loopfiets over uitglijdt waarna hij met zijn hoofd op het met poep besmeurde wieltje terecht komt.

Ja, ja, ik weet er zijn ook vervelende poezen. Dat is een discussie voor de volgende keer.

Samenvattend

Geen geld over de balk smijten. Zeker als het er niet is.

Eigen verantwoordelijkheid. We zorgen voor elkaar. Alleen in uiterste gevallen is de gemeente een vangnet.

Maatwerk

Met deze kennis stort ik me weer op de wirwar van partijprogramma’s.